وقتی آچارها را این طوری درون میله فلزی قفل قرار میدهیم، اگر دسته انتهایی دو آچار را به هم نزدیک کنیم، دهنهی آچارها به میله فلزی قفل نیرویی در جهت شکستن قفل وارد میکنند.
هر آچار مانند یک اهرم عمل میکند. جایی که دهنه دو آچار به هم چسبیده، تکیهگاه دو اهرم است. در این شکل، نیروهای محرک و مقاوم وارد بر یکی از آچارها را نشان دادهایم. بر آچار دوم هم مشابه همین نیروها وارد میشود.
در این اهرم، بازوی محرک (یعنی فاصله بین نقطه اثر نیروی محرک که محل دست ما است تا تکیهگاه ) بزرگتر از بازوی مقاوم ( یعنی فاصله بین محل میله قفل تا تکیهگاه) است. پس با وارد کردن نیروی محرک کمتر، میتوانیم نیروی بیشتری به میله قفل وارد کنیم و آن را بشکنیم.
هر چه دسته آچارها بلند تر باشند، شکستن قفل راحتتر می شود. چون نسبت بازوی محرک به مقارم، بزرگتر و مزیت مکانیکی دستگاه بیشتر میشود.