درست بنویسیم -2

یکی از پرسش‌های آزمون ریاضی، برای پریسا ساده بود:

حجم استوانه‌ای را پیدا کنید که ارتفاع آن و شعاع قاعده‌ی آن ‎3 cm‎ است. (1 نمره)

پریسا چنین نوشت:

حجم استوانه ‎=‎ مساحت قاعده ‎×‎ ارتفاع
مساحت قاعده ‎= ×‎ شعاع ‎×‎ شعاع
‎= 3.14 × × 3 = 3.14 × 9 = 28.26 ×‎ ارتفاع ‎=28.26 × = 282.6‎

حجم استوانه ‎282.6 cm³‎ است.

ولی آموزگار نوشته‌ی او را نادرست خواند و به پریسا گفت چنین چیزی نوشته‌ای: ‎3.14 × × 3 = ... = 282.6‎

اگر ‎3.14 × × 3‎ را حتی ‎4 × 3 × 3‎ بگیریم برابر 36 خواهد بود و بسیار کوچک‌تر از 282.6 است.
پریسا از کم شدن نمره‌اش پکر بود، گفت: پس بگویید چه جوری بنویسم.

آموزگار گفت: نگران نمره نباش. به چیزی که نوشته‌ای فکرکن. پریسا جان. من نمی‌توانم همه‌ی لغزش‌ها را پیش‌بینی کنم. خودت باید به هوش باشی و به چیزی که می‌نویسی دقت کنی.
می‌خواهم یاد بگیری که همواره به گفته و نوشته‌ی خود خوب بیندیشی. این چیزی است که باید یاد بگیری، نه طرز نوشتن این یک مساله. ریاضی را یاد می‌گیرم که تیزبین شویم. نه این که به ساده‌انگاری عادت کنیم.

نتیجه و بارِ یادگیری ریاضی،‌ سر به هوایی و سهل‌انگاری نیست.
تنها کبوتران سر به هوا شیشه را نمی‌بینند.